Մերուժան Սիմոնյան «ՈՎ ՀՆՉՅՈՒՆ – ՏԵՂԱՆՔԸ ԳԻՏԵՐ…»
(Սիմֆոնիա՝ Հուր-Հուր Մեծ թիթեռը) Եվ եղավ, որ հայ երաժշտության համար խառը ժամանակներ էին, – քանի չկար, թե հայտնի էր որոշողը, – և ով եկավ, անհայտ մեկի կողմից նշանակվածն էր: Եվ սիմֆոնիկ նոր կտավը չկար...
View ArticleԱրտակ Վարդանյան «ՎԵՐՋԻՆ ՄԱՅՐԱՄՈՒՏԸ»
ՎԵՐՋԻՆ ՄԱՅՐԱՄՈՒՏԸ Մանկության ընկերոջս՝ Օնիկ Մարտիրոսյանի հիշատակին Քամոտդարի փեշերից Փանդամի աղբյուրը հսկող նարնջագույն ժայռերի ստվերները վաղուց ձգվել-երկարել էին: Աշնանային ծիրանագույն մայրամուտն...
View ArticleԼևոն Ադյան «ՀԱՅՐԸ, ՏՂԱՆ ԵՎ ԿԱՐՄԻՐ ԺԱՊԱՎԵՆՆԵՐՈՎ ԱՂՋԻԿԸ»
ՀԱՅՐԸ, ՏՂԱՆ ԵՎ ԿԱՐՄԻՐ ԺԱՊԱՎԵՆՆԵՐՈՎ ԱՂՋԻԿԸ Սուրեն Կասպարովին Գնդակն իսկական էր, բնական կաշվից, ու երբ դիպչում էր լուսամուտներին, ապակիները զրնգոցով ջարդուփշուր էին լինում։ Բնակիչների բողոքներից հետո...
View ArticleԱնահիտ Արփեն «ԱՆԱՀԻՏԻ ԱՂԲՅՈՒՐԸ»
ԱՆԱՀԻՏԻ ԱՂԲՅՈՒՐԸ (հատվածներ վեպից) – Էս գորգը պիտի առնեմ,- ասաց աշնան` մուշտարի աչքով տնտղելով քացախաջրով նոր լվացած ու արևի տակ փայլող գորգը, որն ասես վռշնած գեղեցկուհի լիներ: – Չէ, չէ, հո դա ծախո՞ւ...
View ArticleԽաչիկ Խաչեր «ՆԱՄԱԿ ՀԱՄԲՈՒՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ»
Նամակ համբուրելու մասին Սիրելի …… Խնդրում եմ չզարմանաք եթե ես հենց սկզբից իրականությունը ձեզ ասեմ, որ Ճապոնիայում մարդիկ իրար երբեք չեն համբուրում: Ո’չ ընկերաբար, ո’չ բարեկամաբար, ո’չ...
View ArticleԱրթուր Ալեքսանյան «ԵՍ ՀԱՐՈՒՍՏ ՉԵՄ…»
Ես… Ես հարուստ չեմ գրպանի գունավոր ու կուռք դարձած՝ կուռքերի պատկերը կրող թղթիկներով, որ մթում լույս են տալիս բուժում և սպանում՝ կաշին քերթելով, խնդալ ու լալ ստիպում՝ մոր աչքերի աղոտ ջրերով: Ես հարուստ...
View ArticleՍուսաննա Հարությունյան «ՏԻԵԶԵՐՔԻ ԲԵՌՆԱԿԻՐԸ»
Երկրագնդի կյանքում այն օրերն էին, երբ մարգարեներից սկսած ու անընդմեջ իրար հաջորդող երկրաշարժ-փոթորիկով վերջացրած, բոլորն ավետում էին աշխարհի վերջը: Ընկերուհուս Վանա ազնվացեղ կատուն փողոցային մի կատվի...
View ArticleԷլֆիք Զոհրաբյան «Ի՛ ՆՉ ԱՄՈԹ Է, ՈՐ ՉԳԻՏԵՔ…»
Խոսքս վերաբերում է ամբողջ հայ ժողովրդին. դուք չգիտե՞ք, որ ծնվել է 21-րդ դարի վեցերորդ հանճարը՝ Զարզանդ Պինդարոսի Թոփալքարաջյանը. մեծությու՛ն, հսկա՛, փահլևան գրականության մեջ: Եվ ընդամենը 26-27 տարեկան...
View ArticleՄարիանա Պէրթիզլեան «ՓՈԽԱԿԵՐՊՈՒՄ»
Գլխաւերեւէս քիչ անդին, ձողին վրայ թառող թեւաւորին` կուկուսիին, տարօրինակօրէն կը նախանձիմ։ Մինչ անձկութիւնս՝ կը շարունակէ կտրատել մարդկային ամպանման քուլաներէ գոյացած աներեւոյթ թեւերս։ Յանկարծ փոքրիկ...
View ArticleԳայանե Հովհաննիսյան «ԾԱՂԿԱՎԻԺՈւՄ»
1. Առաջին ծեծից հետո երկար տարիներ էին անցել: Ցավագին հպարտություն ուներ: Զարմանալի հանդգնությամբ չէր նահանջում: Որ հաղթեր, ի՞նչ էր շահելու: Ներսը նայել չէր համարձակվում: Ավերակ էր: Երբ գիշերը կախեց...
View Article